η γευση του φιλιου σου ειναι ακομη πανω στα χειλη μου....
δεν λεει να ξεκολλησει...
και τοτε ερχεται η στιγμη που συνειδητοποιω οτι μια ακομη ψυχη με αγγιζει απο το πoυθενα και γεμιζει την δικια μου ψυχη με χαρα...
ξαφνικα τα ονειρα μου πηραν μορφη εχoυν ονομα...το δικο σου ονομα...
μια αορατη αγγαλια αρχιζει σιγα σιγα και με τυλιγει...
τα δακρυα μου γινονται δακρυα χαρας..
Τιποτα πιο δυνατο απο την δυναμη της καρδιας..Τιποτα πιο φωτεινο απο το χαμογελο που ηρθε παλι στα χειλη...Ειναι αγαπη;..Ερωτας;..Ενθουσιασ
Για εσενα...
1 σχόλιο:
Δε χρειάζεται να το ονομάζεις πάντα...Βάλε πάνω του την ταμπέλα αίσθημα και απλά ζήσε το... πολλές φορές δεν υπάρχον λόγια και ίσως είναι καλύτερο!
Καλησπέρα!
Δημοσίευση σχολίου