Δεν σε άφησα μόνο πως τολμάς να το πεις αυτό.......

1.
ημέρα την βρήκε να κοιτάει παλιές φωτογραφίες από όσα είχε αφήσει εκείνη την μέρα πίσω της,έναν άντρα κλαμένο γονατισμένο από τον πόνο πολύ αίμα στην καρδία του πολλές πληγές μέσα του και  σκόνη από το αυτοκίνητο της όλα τα θυμάται από εκείνη την εποχή. Τον γνώρισε,νομίζοντας τον για απλο καθημερινό άνθρωπο με ρούχα φθαρμένα λερωμένα Αλλά με τα πιο εκτυφλωτικά άτια που είχε δει ποτέ.
ντριιιιιιιιιν Ντριιιιιιιιιιν το ξυπνητήρι την τίναξε και  σηκώθηκε παραπατώντας στα ρούχα που ήταν πεταγμένα άτσαλα και βιαστικά στο πάτωμα κάποιος τα είχε πετάξει εκεί ήταν πολύ μεθυσμένη για να θυμάται ποιος ήταν,όποιος και αν ήταν το πρωί δεν την είχε δίπλα του και αγκαλιά είχε φύγει <<Και καλά έκανε>> μονολόγησε κοιτώντας το πρόσωπό της που ήταν μαύρο από το μακιγιάζ  όταν ξεβάφτηκε στο καθρέφτη έβλεπε ένα κοριτσάκι ένα παιδί,κανένα ίχνος ταλαιπωρίας ή καμία ένδειξη του άστατου βιογραφικού της  έβαλε φόρμες ξεκινώντας να βγει από το σπίτι να αγοράσει  τα απαραίτητα σκεπτόμενη πως είναι οι τελευταίες 2 βδομάδες στο Λονδίνο είχαν τελιωσει οι σπουδές της εκεί και θα έπρεπε να γυρίσει εκεί από όπου ξεκίνησε.
<<θα μου λείψει το Λονδίνο>> σκέφτηκε καθώς έμπαινε στο μαγαζάκι όπου συνήθιζε να αγοράζει αυτά που της χρειάζονταν  περπατώντας  χαμένη στις σκέψεις της και στον κόσμο της γενικότερα παραπάτησε πάνω σε έναν άνδρα που αν ήταν πιο περιποιημένος θα μπορούσε να είναι και όμορφος,<> απολογήθηκε << χάλια τα έκανα>> και συνέχισε να μονολογεί στα ελληνικά<< Και με λέρωσε κάνα μπάνιο δεν κάνει;>> συνέχισε σχεδόν τσατισμένη << είμαι από την δουλεία δεσποινίς μου>> ο άντρας μπροστά της απάντησε σε άπταιστα ελληνικά κάτι που την έκανε να κοκκινίσει και να Κρυφτεί πίσω από τα μαλλιά της <<εεεεεμ συγνώμη δεν το ήξερα,μιλάτε ελληνικά;>> <<Ναι είμαι Έλληνας και  απλά δουλεύω εδώ>>το πρόσωπο του κάτι της έλεγε αλλά  δεν μπορούσε να είναι σίγουρη.<<εμμμμ δεσποινίς μου θα θέλατε να σας συνοδεύσω μέχρι το σπίτι σας και αν δεν είναι τρομερή αγένεια να ρωτήσω και το όνομα σας;>> Ξαφνικά ένιωσε θυμό μέσα της θυμήθηκε την άδεια θέση δίπλα της το πρωί και  θύμωσε με τους άντρες και με την συμπεριφορά τους<<Όχι ευχαριστώ και το όνομα μου δεν θα ήθελα ν το πω καλημέρα σας>> και άρχισε να περπατάει γρήγορα και σχεδόν τρέχοντας έφτασε στο σπίτι της αυτό που την τρόμαξε ήταν ότι το μυαλό της συνέχισε να ανατρέχει στις λεπτομέρειες του μικρού τους διαλόγου.


2.
Μέχρι που έφτασε το βράδυ και άφησε πίσω τον ρομαντικό εαυτό της και ξεκίνησε για ποτό σήμερα όμως τα έβλεπε όλα διαφορετικά κανένας δεν της κινούσε το ενδιαφέρον και ένας με τον οποίο μιλούσε ήταν καθαρά αποτυχημένη επιλογή η ώρα περνούσε και εκείνη έπινε όλο και πιο πολύ σε πολύ άσχημη κατάσταση βρέθηκε στην πολυκατοικία της  σχεδόν σέρνοντας το σώμα της ο κύριος με τον οποίο έπινε ποτό εκείνο το βράδυ ξαφνικά σαν μια τελευταία λάμψη λογικής τον ευχαρίστησε και τον αποχαιρέτησε εκείνος θυμωμένος σχεδόν αγανακτισμένος την άφησε  σε μια πόρτα πατώντας το κουδούνι και έφυγε χωρίς τύψεις, η πόρτα άνοιξε και το τελευταίο πράγμα που εκείνη θυμόταν μέσα στην ζάλη της ήταν τα δύο υπέροχα μάτια που είχε μέσα της όλη μέρα.
Το πρωί που ξύπνησε ήταν σκεπασμένη στο κρεβάτι της και παραδόξως ντυμένη στην άλλη μερια του δωματίου ένας άντρας σε εμβρυακή στάση κοιμόταν στην πολυθρόνα <<Τι στο καλό συμβαίνει;>> ψιθύρισέ καθώς σηκώθηκε και  πλησίασε το κουλουριασμένο σώμα με περιέργεια το πρόσωπο του κάτι της θύμιζε,τον άγγιξε απαλά στο μπράτσο και εκείνος ξύπνησε αμέσως όχι όμως νευρικά και   ταραγμένα είχε ένα υπέροχο γαλήνιο ξύπνημα  που έκανε όλα της τα κύτταρα να βγάζουν γαλόνια τρυφερότητας, άνοιξε τα μάτια του...<< ΕΣΥ??, τι έγινε εχθές εδώ πως εσύ βρεθηκες εδώ, τι κάναμε;>> ανάκατα έβγαιναν όλα από το στόμα της και η αναπνοή της έγινε γρήγορη και ανήσυχη  εκείνος  σηκώθηκε και της έσφιξε τα μπράτσα να σταματήσει ήταν τόσο κοντά της που ένιωθε την ζέστη του...<<τι έγινε χθες ;>> ξαναρώτησε ξέπνοα αυτήν την φορά<< εγώ θα πάω μέσα και  θα περιμένω να αλλάξεις και τότε θα τα πούμε>> της είπε ήρεμα και έφυγε από το δωμάτιο.Τα λίγα λεπτά που έμεινε μόνη της  το μυαλό της πήρε φωτιά << Αν με είχε δει γυμνή δεν θα έφυγε αο το δωμάτιο για να αλλάξω-ωωω και είναι τόσο όμορφος-πως βρέθηκε εδώ;-και τώρα τι θα πούμε;>> μια πλημμύρα ερωτήσεων  στο μυαλό της που την έκαναν βιαστική στο ντύσιμο της,,,
Μπήκε στο δωμάτιο και εκείνος καθισμένος την περίμενε  <<πως βρέθηκες εδώ>> ρώτησε πριν καν καθίσει<< φαίνεται πως είμαστε γείτονες και χθες σε βρήκα στην πόρτα μου σε ημιλυποθημη κατάσταση σε ανέβασα στο σπίτι σου προσπάθησα να σε βάλω για ύπνο εσύ όμως είχες άλλα σχέδια για εμένα και εσένα που συγνώμη αν σε προσβάλω στα χάλασα>> Το στόμα της έμεινε ανοιχτό και πάγωσε<< ήμουν μεθυσμένη..συγνώμη>> ψέλλισε και  κοκκίνισε...<< οχι βέβαια ότι δεν μου αρέσεις αλλά... δεν είχες πλήρη γνώση του τι έκανες δεν ήθελα να σε εκμεταλλευτώ καταλαβαίνεις>> αρχισε να γελάει, εκείνη παρατήρησε πόσο όμορφο γέλιο είχε και παρασύρθηκε από αυτό και άρχισε να γελάει... ξαφνικά την πλησίασε και την φίλησε  μέχρι που εκείνη άρχισε να υποχωρεί τον κοίταξε και  άρχισε να φωνάζει και να τον διώχνει<<ποια νομίζεις πως είμαι φύγε φύγε τώρα >> εκείνος σηκώθηκε και έφυγε χωρίς να πει λέξη.
Μίση ώρα αργότερα χτύπησε το κουδούνι έξω από την πόρτα της υπήρχε ένα κόκκινο μήλο  που έγραφε '' συγνώμη αλλά έπρεπε να σε φιλήσω''.....και ένα γραμμα το οποίο ήταν σύντομο αλλά  περιεκτικό'' είχα βάλει στοίχημα με τον εαυτό μου οτι φιλάς σαν άγγελος και ξέρεις κάτι; κέρδισα''
Τότε πήρε τα κλειδιά της  και κατέβηκε τα σκαλιά που την χώριζαν με εκείνον χτύπησε το κουδούνι και περίμενε με τόση ανυπομονησία όταν η πόρτα άνοιξε τίποτα δεν χρειάστηκε να ειπωθεί,,, τα είπαν όλα με το σώμα....




To be continued......