Κυριακή

Αναπτήρας




Έτσι είμαι και γώ σαν έναν αναπτήρα άλλες φορες γεμάτος και άλλες άδειος...στα χέρια σου.Είμαι πάντα εκεί για να σε ζεσταίνω στις δικές σου σκοτεινές νύχτες να σε κρατάω ζωντανή απο κάθε είδους κρύο. Κάθε φόρα που θα νιώσεις ότι είσαι μόνη και νιώθεις ότι παγώνεις εγώ θα είμαι εκεί για να ανάψω την φλόγα μου και να σε ζεστάνω...Μην διστάζεις κράτα με όσο θες αναμένω εγώ εκεί θα είμαι δεν θα φύγω.Δεν είμαι ένας απλός αναπτήρας που θα σου σβήσει την πιο κρίσιμη στιγμή θα καίω μέχρι το τέλος.

Η φλόγα μου κάθε φορά θα περικλείει το κορμί σου...









Η φλόγα μου κάθε φορά θα ζεσταίνει την ψυχή σου...















Η φλόγα μου κάθε φορά θα είναι μαζί σου...











Δεν στεναχωριέμαι άμα θα αδειάζω,γιατί είμαι σίγουρος ότι θα είσαι εκεί να με ξαναγεμίσεις.

Σε ευχαριστώ :)

1 σχόλιο:

sykaki είπε...

πολυ ομορφο κείμενο τελικα ολοι είμαστε αναπτηρες....
με αγαπη και παραμυθενια φιλια
Sykaki

τα παραμύθια μου.. χωρίς τέλος...


Γ.Σ.