Το Ankh ήταν για τους αρχαίους Αιγύπτιους, το σύμβολο (εκτός και από το καθεαυτού ιερογλυφικό σαν έννοια) της ζωής. Είναι μία διαρκής εικόνα / σύμβολο που διαιωνίστηκε μέχρι και σήμερα έχοντας εξελιχτεί στον χριστιανικό σταυρό.Είναι από τα πιο δυναμικά σύμβολα που έχει χρησιμοποιηθεί στην αιγυπτιακή τέχνη σαν μέρος διακοσμητικού σχεδίου.Υπάρχει επίσης η θεωρία ότι το σύμβολο αυτό αναπαριστά την ανατολή του ήλιου, με την θηλιά στο άνω μέρος να συμβολίζει τον ήλιο που προβάλει πάνω από τον ορίζοντα, ο οποίος αναπαριστάται με την κάθετη στήλη, όπως επίσης και με την πορεία του ήλιου.Οι αρχαίοι Θεοί της Αιγύπτου συχνά παρουσιάζονται να κρατάνε αυτό το σύμβολο. Το βρίσκουμε στους Anqet, Ptah, Satet, Sobek, Tefnut, Osiris, Ra, Isis, Hathor, Anibus και σε αρκετούς ακόμα μαζί με ένα σκήπτρο, σε διάφορους τάφους και γλυπτά σε ναούς, να το τοποθετούν μπροστά στο πρόσωπο του βασιλιά συμβολίζοντας την ανάσα για την αιώνια ζωή. Κατ' επέκταση, το σύμβολο αυτό δεν ήταν απλά το σύμβολο της εγκόσμιας ζωής, αλλά και της ζωής μετά θάνατον. Αυτός είναι ο λόγος που το βρίσκουμε συχνά σε τοιχογραφίες νεκρών (ο νεκρός λεγόταν και ankhu), αλλά και πάνω σε σαρκοφάγους, που ονομάζονταν και neb-ankh, το οποίο σημαίνει και κάτοχος ζωής
Το ανκ...μόλις το έιδα ήξερα οτι είναι κάτι που πρέπει να εχείς....αιώνια ζωή....'οχι αγάπη μου δυστηχως δεν μπορουμε να την ζήσουμε αλλά μπορουμε να την φυλακίσουμε...Στα παραμύθια υπάρχει η πιστη στην αιώνια αγάπη....
Σαν να κρέμιεμε απο τον λαιμό σου και....σαν να γινομαι ενα με την σάρκα σου χαμένη στα παραμύθια σαν μοναδική χάρη που θα σου ζητήσω ποτέ είναι να το έχεις πάνω σου να κρατας απάνω σου την αιώνια ζωή ... την ζώη μου....
σαν να είμαι εκεί ασε με να είμαι εκεί ζηταω πολλά?
άσε με να σε αγάπω και ας είναι λάθος...
ασε με να σου δωσω τα κλειδια απο τις πόρτες των παραμυθιών μου...
άσε με να σε κάνω μεσα μου...ζωη φλόγα....
τα λόγια μου δεν εχουν συνοχή ε??
δεν ξέρω είναι τόσα που....θέλω να πω και απο την αλλη σώπαινω....
λάθος μου.....και ας είναι
Στο ορκίζομαι θα στα πω οτι σκέφτομαι θα σου το πω....
οταν βρω δύναμη...
Γ.Σ.
2 σχόλια:
Με μια ματιά μ’ ένα φιλί μας πήρε η αγάπη
κι όλα του κόσμου τα κρυφά μας μοιάζαν φανερά
τους χάρτες ξεδιπλώσαμε του Μάη μια Τετάρτη
για την Εδέμ ανοίξαμε φτερά
Σαν χρυσοθήρες που ποτέ δε βρήκανε μια φλέβα
τους χάρτες μας διπλώσαμε μια Κυριακή πρωί
τα λόγια σου ηλιοτρόπια στις λαγκαδιές του Βέγα
μιλούσαν για μι' αλλιώτικη, αλλιώτικη ζωή
Πού ταξιδεύεις και πού πας
βρήκες εκείνο που ζητάς
Πού ταξιδεύεις και πού πας
όπως κι αν ζεις να μ’ αγαπάς
Χαμένους φίλους συναντώ στα στέκια του χειμώνα
σε διαδρομές ολόιδιες να έχουν ξεχαστεί
ρωτούν αν είναι ο έρωτας μια μαγική εικόνα
τι κρύβεται στων άστρων τη σιωπή
Ραδιόφωνο τηλέφωνο καφές και νικοτίνη
κάποια μπαλάντα της βροχής με σέρνει στα παλιά
πρόσωπα χίλια άλλαξα και ίδιος έχω μείνει
λέω τ’ όνομά σου και πετούν πουλιά
agello111
Πού πιά δέν έχω τίποτε άλλο
Μές στούς τέσσερις τοίχους,τό ταβάνι,τό πάτωμα
Νά φωνάζω από σένα καί νά μέ χτυπά η φωνή μου
Νά μυρίζω από σένα καί ν’αγριεύουν οί άνθρωποι
Επειδή τό αδοκίμαστο καί τό απ’αλλού φερμένο
Δέν τ’αντέχουν οί άνθρωποι κι είναι νωρίς,μ’ακούς
Είναι νωρίς ακόμη μές στόν κόσμο αυτόν αγάπη μου
Να μιλώ γιά σένα καί γιά μένα.
Είναι νωρίς ακόμη μές στόν κόσμο αυτόν,μ’ακούς
Δέν έχουν εξημερωθεί τά τέρατα, μ’ακούς
Τό χαμένο μου τό αίμα καί τό μυτερό,μ’ακούς
Μαχαίρι
Σάν κριάρι πού τρέχει μές στούς ουρανούς
Καί τών άστρων τούς κλώνους τσακίζει,μ’ακούς
Είμ’εγώ,μ’ακούς
Σ’αγαπώ,μ’ακούς
Σέ κρατώ καί σέ πάω καί σού φορώ
Τό λευκό νυφικό τής Οφηλίας,μ’ακούς
Πού μ’αφήνεις,πού πάς καί ποιός,μ’ακούς
Σού κρατεί τό χέρι πάνω απ’τούς κατακλυσμούς
φανερα το αγαπημενο μου ποιημα
ερωτας... χιλιαδες λέξεις ασυνδετες μεταξυ τους....
και ομως εχουν νοημα νοημα βαθυ οταν ειναι αληθινες σε ευχαριστω για οτι εγραψες...
Δημοσίευση σχολίου