Παρασκευή

Έιναι κατι βράδια....που τα φοβάμαι...

Είναι κατι βράδια που μισώ οσο και φοβάμαι.....
είναι τα τέρατα του κάποτε μεσα στα βράδια μου....



Έιναι κατι βράδια σαν αυτό που ακόμα και τα δάκρυα γίνονται λάμες και
με χαρακώνουν στο πέρασμα τους...

Έιναι κατι λεπτά ατελείωτα....αιώνας....
Δεν περιμένω κάτι....δεν προσδοκώ
τίποτα και όμως το κορμί μου αντιδρά σα να περίμενει....
Και κάνει όλο μου το είναι να γεμίζει με συναισθήματα....
Είναι κατι λεπτά που τινάζομαι γιατι το νοιώθω το χέρι σου τυλίγει το δικό μου
προσπαθώ να κρατήσω την αισθηση του χερίου σου.... γύρω στο δικο μου...
Καταραμένα λεπτά...παλι πίσω με γυρίσατε....

Είναι κατι βράδια που ακόμα και οι σκέψεις γίνονται γίνονται οδυνηρα χτυπήματα...
είναι κατι σκέψεις που με σκοτωνουν τοσο πολυ μέσα μου
είναι μια ζωη με πολλές αμαρτίες...
Είσαι εσυ και
όλα αυτα που μου έδωσες σαν στοιχεια μου κρατουν συντροφία
και σήμερα....
είναι φαντασματα στους τοίχους που με τυλίγουν....
Αχ και τώρα τα παραμύθια μου είναι σκοτείνε
ς ιστορίες με καταδικασμενους
πρωταγωνιστες με πάθη και παράνομες απολαυσεις,

Είναι κατι λάθη που δεν
είναι γραμμενα σε κανένα βιβλίο της ανθώπινης μοιρας.
Είναι κατι νερά που με ξεπλένουν
απο τα τοσα μου σφάλματα.....Δεν με αντέχω πια
ουτε εμένα ουτε τα φαντάσματα

Είναι η ζωη που μου απογορευουν να ζήσω είναι η
αμαρτία που δεν εχω δυναμη και θέληση
να αντιστθώ....

Κοιτάω το κινητό....δεν περνάει η ώρα....

Σκουρίαζω φθήρομαι αλάζω....


Δεν ξέρω τι γράφω...ξέρω οτι είναι για σένα που λατρευω την μυρωδια σου...
τα χέρια σου....ερωτευμενη με τα χέρια σου που τοσο ευκολα κλεινουν τα δίκα μου μέσα τους.Το πιο όμορφο ερωτικο τύλιγμα.....

Εχω χάσει έσενα πριν καν σε γνωρίσω δεν ζήτησα πότε να μαγαπησεις και όμως το έκανες...
μα.... δεν είναι οτι δεν σε αγαπώ είναι οι α
τελειωτες ώρες που σε κάνουν να φαινεσε κουκίδα μεσα στο τέρμα του οριζοντα μου.....



είναι κατι νυχτες που ακροβατω... στην λογική και στο παράλογο..
Είναι κατι νυχτες που ακροβατώ αναμεσα στην πραγματικοτητα και το παραμυθι...
Είναι κατι ώρες νυ
χτες...λεπτα που ακροβατώ στα όρια του εαυτου μου...
κινδυνευω να πέσω πιανομαι την τελευταια στιγμή
αλλα τι θα γίνει οταν δεν τα καταφέρω να
πιαστώ?
Είναι κατι νύχτες που μέσα μου ακροβατουν η αγάπη
και ο παραλογισμος της ''αναγκης''

Είναι κατι νυχτες που που δεν θα ακροβατω πια....
θα έχω αφεθεί......




Ηθελα να ξέρεις πως είμαι μέσα μου αλλα και με αυτο το κείμενο
μαλλον πάλι δεν κταφερα να σου δειξω πολλα....
κυριες και κυριοι.....οριστε
η ψυχη μου κατάθεση στα μάτια σας.....
Είναι κατι βράδια που δεν θα ακροβατώ πια θα έχω αφεθεί....
στο σκοτάδι στο μαυρο της ήρεμιας αλλα και της απολυτης παρνοιας


Σε χρείαζομαι....


Γ.Σ.


5 σχόλια:

Bουλα. είπε...

..............................
δεν εχω λόγια!!!!!!!!!

sykaki είπε...

Βουλα μου σε ευχαριστω....


με αγαπη και παραμυθενια φιλια
sykaki

sykaki είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Καλησπέρα Ντίνα...

Η γραφή σου έχει κάτι ιδιαίτερο...

Η αίσθηση... ενός βιβλίου που βρίσκεις ξεχασμένο σε ένα παλιό σπίτι. Κανείς δεν κατοικεί... κι όμως, όταν το διαβάσεις παράλληλοι κόσμοι ξεδιπλώνουν, και το σπίτι γεμίζει φωνές, κι εικόνες, κι όλα είναι παρόν.... :))

sykaki είπε...

Ανεμοσκορπισματα, καταρχην σε ευχαριστω.
Είναι σπουδαιο τα κείμενα μου να δίνουν αυτη την αισθηση
οταν γράφω,γράφω με κλειστα τα μάτια αφήνομαι στο μυαλο μου και στα δαχτυλα μου...
εικονες περνανε στο μυαλο μου...
αισθάνομαι....

με αγαπη και παραμυθενια φιλια
Sykaki

τα παραμύθια μου.. χωρίς τέλος...


Γ.Σ.