Αρχείο!!!

Δεν ψάχνω δύσκολα νοήματα ούτε δύσκολες λέξεις για να πω αυτό που νιώθω για αυτή την αγάπη που κρατάει μεσα μου χρόνια....

Ενα απλό κορίτσι λουσμένο στη μετριότητα, και ένας άντρας ισως τρομαχτικά προκλητικός.....
Δεν ξέρω πια ποιος από τους δυο φταίει έχει σημασία πια? το έγκλημα έγινε τότε και σήμερα μπορει πλέον να εχειι παραγραφεί αλλα σίγουρα έγινε.... το κορίτσι αυτο έχει σημάδια πάνω της.... τα θυμάται μπορεί πλέον να εχει μείνει μονο η αντανάκλαση τους αλλά εκεινη τα βλέπει ακόμα στολίζουν το λαιμό της τα σημάδια απο τα ιδρωμένα χερια του και η παθιασμένη αγκαλια του τα άγρια χειλια του πάνω στα δικά της .... όλα ειναι ακόμα  τυπωμένα στο κορμί της... μπορεί στο τέλος ο ιατροδικαστής να μη τα δει αλλά ειναι εκεί  πάντα ήταν.....

Ακόμα τα θυμάται.... τα άτσαλα  βήματα της για να πλησιάσει στο αυτοκίνητο του, την καρδιά της να τρέμει...... δεν  είπαν τίποτα απλα την αγκάλιασε    σφιχτά εχει ακομα ταχυπαλμίες απο εκείνα τα δευτερόλεπτα.... και ακόμα εχει την μυρωδιά εκεινης της αγκαλιας!!! μπήκε στο αυτοκίνητο του και εκεί ήρθε το πρώτο σημάδι.... το φιλί τους το πρώτο, δεν θυμάται  τίποτα πιο συγκλονιστικό στην ζωή της απο εκείνο το φιλί ταω χείλια της ειναι ματωμένα.... ΔΕΝ ΤΟ ΒΛΈΠΕΤΕ ουρλιαζε στον κόσμο .... μα κανείς δεν την πίστευε.....


Κανείς δεν την πίστεψε ποτε η αλήθεια είναι, έκαναν έρωτα  πόθησαν ο ένας τον άλλο  πόνεσαν ο ένας τον άλλο και τωρα είναι ενα έγκλημα που ανήκει στο αρχείο.....
Πως γίνεται ενας έρωτας τετοιος να μπαίνει στο αρχείο?



Αγκάθι τ' όνειρό μου
φράχτης το λόγικο μου
Έλα ξανα στο νου μου
είκονα τ'ουρανού μου.

Αγέρα μου δραπέτη....