ενα τελευταιο αντιο..

δεν προσεξα τα αγκαθια που ειχε ι καρδια σου
και ετσι εγδαρα κ την δικη μ...
με τυλιξες σε μια ανελεητη οδυνη..
και χωρις οικτο χτυπουσες ολο και πιο δυνατα..
οπως η βροχη...
εμενα ομως δεν ηταν μια απλη βροχη...
βρεχει ακομα...
οι δρομοι μου ειναι αδειοι...
το μονο που τους διαπερναει ειναι μια ανελεητη σιωπη που χορευει με τις αναμνησεις..
αραγε ειναι βηματα αυτα που ταραζουν το ηρεμο τραγουδι της καρδιας μου??
το σκοταδι ειναι πλεον υποφερτο...
αρχιζω και σκιζω με μανια ενα τραγουδι...ενα γνωριμο τραγουδι..
κομματιαζεται στα δυο..στα τεσσερα...στα οχτω...
μεχρι που ξεσπαω σε λυγμους...
το λιγοστο φως φωτιζει την ακρη του δρομου..
η ιδια σκινη εδω και ωρα..
ιστορια διχως φιναλε..
οπως εχει καταντησει και η ζωη μου..
με τη δυση του ηλιου η ψυχη μου..
φευγει..
ορμα στο σκοταδι...
σε ψαχνει σε σκιες..
μεσα σε στενα,..
σε λεωφορους σπασμενων ονειρων...
σε ψαχνει μεσα σε πνευματα ερωτευμενων...
σε ανθρωπους που δεν φοβηθηκαν να αγαπησουν...
ψυχες που δεν φοβηθηκαν να νιωσουν το κρυο...
στο μυαλο μου μια παλια εικονα..
ενα ξεχασμενο ηλιοβασιλεμα...
η αισθηση ενος ξεχασμενου αισθηματος...
τοτε που μαζι ερωτευτηκαμε τα παντα...
κ ομως εμεινες στο χθες..

αφιερωμενο σε εναν ερωτα που ισως ηταν μονοπλευρος ισως και οχι..
που προσπαθησε να αντεξει στο χρονο..
δεν εχει σημασια αν τα καταφερε..
αλλα το ποσο ηθελε...
γ μενα εισαι ολα αυτα που δν θα ζησω πια..
ησουν ολα αυτα τα κρυφα μερη που ηθελα να επισκεφτω...
θα σαγαπαω στο τωρα και στο παντα...

Σου χρωστάω...

Σου χρωστάω μια ζωή...ενα ελευθερο λεπτό

πολλά σκλαβωμένα χρόνια...

Σου χρωσταω μια νύχτα...εναν οργασμό ευτυχιας

ενα λάθος σου χρωστάω...

Σου χρωσταω μια ψευδαισθηση μια στιγμή σαν φάντασμα

Κρυφά να σε φιλάω και να ζωντανευεις εσυ...

Σου χρωσταω μια ανεκπληρωτη αγαπη...

....σε κρυφές στιγμές τοσο λίγες τοσο συντομες

σχεδόν αόρατες στην φευγαλέα ζωη του χρόνου...της στιγμής

Σου χρωστάω την ένταση της στιγμής που γινόμαστε ενα...

...εκει να πεθαινω να σε βλέπω να ελευθερωνεσαι...

Σου χρωσταω και μια Παρτίδα...

με κλειστά και καμενα χαρτιά να μην τα ανοιξουμε

να κερδίσουμε...

Εγω σου χρωστάω πολλα...πιο πολλα απο οσα νόμισα

Εσυ όμως χρωστας ενα μονο πράγμα

μου χρωστας την ζωή μου...

                                                                                                     παιρνοντας την,ξέχασες να γυρισεις

                                                                                                         και πάλι εδω.... 

Y.Γ. Σ'αγαπω....

Ξέρεις πότε μπαίνει το Υ.Σ.?

στο τέλος....

Δεν αντεχω εσυ να εισαι εσυ...

και εγω να ζω για να σε συναντησω....

Εγω ξέρω τωρα πια γιατι γεννηθηκα...

Μα εσυ....

εσυ πάνω απο ολα... πάνω απο αυτο που έρωτα ονόμασα....

παντα θα σ'αγαπω με τον τρόπο μου...παντα εκει να σαγαπω οπως μπορώ...

Δεν είμαι σίγουρη αν θυμάσε... γιατι εκει μαζι μου ήρθες...

ουτε αν τωρα το μετανοιωσες....

Θα ζω για να πιστευω οτι μαγαπησες και εσυ....

Αχ για να γεννηθεις εσυ και εγω 

για αυτο για να σε συναντησω 

γι αυτο εγινε ο κοσμος ματια μου 

γι'αυτο για να σε συναντησω....

Και αν πια όλα εσβήσαν...εγω να ξέρεις....

θα ειμαι εκει....οποτε θέλεις να τρέξεις... καπου να κρυφτεις...

καπου για να αγαπηθεις.

αρπάζω τα λόγια αυτου του κομματιου και τα

ριχνω μέσα σου να με θυμασαι...

 

Σ'αγαπω...

δεν θα σε ξέχασω ποτε...

κρατησες μίσα τα σαγαπω....

μα δεν σου κράτησα ποτέ κακια....

μην με ξεχάσεις... 

Ερωτας...όνομα ουσιαστικόν

Έρωτας....όνομα ουσιαστικόν

πολύ ουσιαστικον

ενικού αριθμού 

γενους ουτε θυληκού ουτε αρσενικού

γένους ανυπεράσπιστου

Πληθυντικές αριθμός

οι ανυπεράσπιστοι έρωτες.

(κικι Δημουλα)

Κάπως Ετσι ξεκινούν όλα μια ματιά....

Γοητεια που ασκούμε στα κύτταρα του άλλου...

Ένα αγγιγμα...Ένα χαμόγελο...μηνύματα στο υποσυνήδητο...

Ετσι ξεκινούν όλα...για δυο πλάσματα που έχουν ακόμα αγνοια...

του τι πρόκειτε να έρθει...

Ενα ''γεια'' ενα βλέμα στο πάτωμα κόκκινα μάγουλα....

ομορφες στιγμές...

Ερωτας....γένος ανυπερασπιστο....

αχ... 

Και μέτα...έρχεται εκείνο το πρώτο φιλί....αχ εκείνο το πρωτο φιλί...

εκει είναι που μαθαίνεις τον άλλο...Τον νιώθεις τον γνωρίζεις επικοινωνείς με το στόμα

χωρις να μιλάς....

Κινηματογράφικο μοιάζει το πρώτο φιλί ...

Αψήφιστα παίρνουμε...οι άνθρωποι εκείνο το πρώτο φιλί...

Είναι Η στιγμή....

Ειναι σαν να ειναι το πρωτο φιλί σου....σαν να μαθαίνεις απο την αρχή...

και εμείς απλα το σνομπάρουμε....

Εκείνο το πρώτο φιλί....

μαγεία......

''ερωτας ονομα ουσιαστικόν....πολυ ουσιαστικον''

 

 Και μετά....Ψυθιροι....

στο αυτι...πονήρες λεξόυλες...Ζωηρά χαμόγελα....

Γελάκια με υπονοούμενα...

το προσωπο γέρνει προς το αυτι και του ψυθιρίζει μυστικά...

Ο ψυθιρος εχει τις ικανότητες του αλκοολ...

Σε μέθα σου ανάβει την φαντασία...

Σσσσσσσ

σου ψυθιριζει στο αυτι...

και χαμογέλα...

Σσσσσσ μικρα δικά τους μυστικά 

τοσο ομορφο να υπάρχουν....

Έρωτας...

πληθυντικός αριθμος

οι ανυπερασπιστοι ερωτες...

και μετα...

μετα τι?

μετα να σου πω εγω.... είναι Η ωρα τους...το φιλι στην πλάτη....

το χέρι στο φόρεμα...τα  δάχτυλα  στο δέρμα...

ολα έχουν πάρει τον δρόμο τους...

ολα ειναι απλά πλέον....

Δεν χρειάζονται λόγια περιττα....

ε? ναι οχι δεν χρειάζονται εδώ λόγια εδω οδηγος ειναι η φαντασία...

και ολα παιρνουν τον δρόμο τους.....

  Ο έρωτας ονομα ουσιαστικον

πολυ ουσιαστικόν.

ενικού αριθμου,

γενους ουτε θυληκου ουτε αρσενικού

γενους ανυπεράσπιστου....

πληθυντικός αριθμος

οι ανυπερασπιστοι έρωτες

(Κικι Δημουλα)

Γιατι αγγελέ μου?

Γιατι πια αρχισα να φοβαμαι το κενο και την σιωπή μας....

Γιατι αγγελε μου?Γιατι αρνήθηκες τα φτερα σου αγγελε μου....

Γιατι ματια μου? Γιατι μικρο μου?

Δεν μπορώ να το ξεχάσω να διαγράψω....οτι μου έδωσε...

Γιατι ματια μου... ολα εκείνα τα ξεχνάμε?

που πήγε εκείνο εκει που ζήσαμε....

δεν το μπορω αγγελε μου με ποναει....

Στην θαλλασα ριξαμε ερωτα μου εκεινο το απιστευτο που ζουσαμε...

Γιατι αγγελε μου τα φτερα σου αρνήθηκες?

γιατι επαψες να είσαι εδω μωρό μου?

Αν πέσω τελικα θα με εμποδίσεις....?

ΘΑ είσαι εκει μικρό μου στις πιο δυσκολες μου ωρες.

σαν αυτην που να ξεσπάσω δεν μπορω μα δεν μπορω και να με κρατησω

σταθερη και ηρεμη...

Σ'αγαπώ και αν οι αγγελοι ζουν καπου φοβαμε οτι γνωρισα εναν εκπτωτο...

γιατι καταδικαστηκε να ζει στην γη... μαζι μας με τους ανθρώπους

Και γνώρισα εναν αγγελο αληθινό...

με μια μεγαλη αγγαλιά και ενα χαμόγελο για όλα...

Να ποναω απο μέσα του και να μεγιατρευει με όλα τα μαγια του...

γιατι σε ρίξανε εδω μικρε μου?

 να σου πω εγω?

Για να σε γνωρίσω και να με γνωρισεις

γι αυτο στην γη ηρθες...Γι αυτο ποτε μου δεν σε άξιζα γιατι οι αγγελοι 

δεν πρεπει με θνητους να νιωθουν.....

 

Γιατι αγγελε μου?

Δεν θα σε ξεχάσω ποτε....ορκίζομαι... 

ποτε καρδία μου... 

για παντα...

Σε ενιωσα...Σε ερωτευτηκα...Σε αγαπησα με ολη τη δυναμη της ψυχης μου,κοιταζα στα ματια σου κ εβλεπα την ψυχη μου,αγγιξες καθε σημαδι μου απο το παρελθον,εγινες ενα με το παρον...Δεν υπηρχε τροπος να σε οδηγησω στο μελλον μου,ομως το οτι καποτε αγγιξ...α τα ματια σου κ το οτι μου εμαθες να αγαπαω τους ανθρωπους γυρω μου σαν μοναδικα πλασματα,θα με κανει να ειμαι διπλα σου για μια ζωη,γιατι δεν ησουν μονο ενα ονειρο..

Ομως θα κρυψω τα λογια μου πισω απο τα χειλη
μου και ισως να μην το μαθεις ποτε!!..Και αν η λεξεις χωρις να το θελω
ξεφυγουν,θα τις ψυθηρισω τοσο αργα που σιγουρα δεν θα τις ακουσεις

να ξερες
ποσο μου λειπεισ τωρα που σε χρειαζομαι...

Όλα είναι δρόμος..

… παραμύθια δίχως τέλος σε νυχτερινές διαδρομές

 

Πάντα μου άρεσε να ταξιδεύω νύχτα με το αυτοκίνητο στην εθνική.

Μόνος πίσω απ’ το τιμόνι, αγαπημένη μουσική, τσιγάρο αναμμένο και μια παγωμένη μπύρα…

Αυτές τις στιγμές αναρωτιέμαι αν ταξιδεύει γρηγορότερα το σώμα μου ή το μυαλό μου.

Σκέψεις παιδικών χρόνων, ανεκπλήρωτα όνειρα, μεγάλα θέλω, παλιές αγάπες (που δεν πάνε πάντα στον παράδεισο), νέοι έρωτες και μια ζωή στο ρίσκο…

Είναι όμορφος ο δρόμος, είναι γυμνός μπροστά μου και με προκαλεί… σε κάθε στροφή μου αποκαλύπτει και κάτι νέο, ένα νέο τοπίο στα μάτια μου και μια νέα εικόνα στη σκέψη μου.

Είναι οι ώρες που κοιτάω την ζωή μου σαν τρίτος, με βλέπω να προχωράω, να πέφτω, να σηκώνομαι, να συνεχίζω… και “φαίνομαι αστείος.. γίνομαι αστείος”

 

Θα ήταν ένα παραμύθι δίχως τέλος,

…αν δεν ξημέρωνε ποτέ!!!

 

 

Δεν κοπάζει, δεν σβήνει στην καρδιά μου η φωτιά
που με τρώει και με ρίχνει απ΄ την Εδέμ στο πουθενά
Οι αιώνες ρωτάνε ακόμα πόσο θα αντέξω
να τρικλίζω εκεί έξω
ξυπόλητος μόνος
κι εγώ ψιθυρίζω
δικιά μου η χαρά
δικό μου το αίμα
δικός μου κι ο τρόμος
δεν είμαι μόνος, δεν είμαι ο μόνος
όλα είναι δρόμος, όλα είναι δρόμος
δεν είμαι μόνος, δεν είμαι ο μόνος
όλα είναι δρόμος, όλα είναι δρόμος
η φωτιά, η γιορτή, η απώλεια, ο πόνος
ο κάθε μικρός θάνατος
κι ο μεγάλος, ο ατέλειωτος κόσμος
όλα είναι δρόμος, όλα είναι δρόμος
όλα είναι δρόμος, όλα είναι δρόμος
όλα είναι δρόμος, όλα είναι δρόμος
όλα είναι δρόμος, όλα είναι δρόμος
όλα είναι δρόμος, όλα είναι δρόμος
όλα είναι δρόμος, όλα είναι δρόμος
όλα είναι δρόμος, όλα είναι δρόμος
όλα είναι δρόμος, όλα είναι δρόμος
όλα είναι δρόμος, όλα είναι δρόμος

Στην αλλη μου ψυχη....

Ξέρεις πάντα ηξερες...

παντα με ηξερες....

χωρις λόγια με ενιωθες....

 το κειμενο ειναι για την φιλη μου....

Φενια μου αν δεν εισουν εσυ σημερα θα με ειχαν μεγαλωσει αποτομα....

Σ'ευχαριστω.... που βρηκαμε δρομους τοσους αματητα μονοπατια του 

μυαλου μαζι....

 ειμαστε διαφορετικες σε ολα τα επιπεδα και μεσα μας και εξω μας...

τοσο διαφορετικες....

Αλλα εκεί ειναι η μαγεια... παντα επικοινωνουσαμε με τον πιο δικο μας 

τροπο...

ομως εισαι παιδι....ολους μπορεις να τους κοροιδεψεις εκτος απο εμενα....

παιδι εισαι...και ας δειχνεις δυνατη.... παιδι και πολυ ευθραυστο παιδι....

ξερω... εκεινες τις στιγμες που κλαις μονη σου τις ξερω..

τις αισθανομαι...

Δεν χρειαζεται να ειμαι τελεια μαζι σου και αυτο ειναι που 

με ξεκουραζει απο ολα...

 

Δεν ξερεις... αλλα ακομα και οταν νομιζες πως ελειπα...

ηξερα τι ζεις...και ειμουν εκει...

απλα δεν με εβλεπες....

Ειναι.... π ολλα και μυστικα που δεν σου εχω πει αλλα 

ειμαι σιγουρη

τα ξερεις ηδη....και ενοχες δεν νιωθω....

γιατι παντα με καταλαβαινες....

καλημερα  ψαρακι μου...

Sykaki...

Γ.Σ. 

ΘΑ σαγαπουσα... στο παντα...

Θα σαγαπουσα αν δεν  ειμουν ενα τρενο....

θα είμουν εκεί να με εχεις αν ποτε δεν είμουν ετσι εγω....

μα ακομα και τωρα που δεν σε ξερω 

Εμαθα να ζωντανευω την ελπίδα μεσα μου....

να την πεταω στο χρονο σαν βρώμικα νερα σαν μολυσμενα χάδια 

σαν ατελιωτα ελαχιστα λεπτα....

θα σ'αγαπουσα αν είμουν μια βάρκα....

Κραταω τα ματια σου...

και αν η αγαπη μου εχανε το  νοημα της

και πλεον δεν γελουσε δεν ψυθιριζε μυστικα

θα σάγαπουσα δυνατα και φωναχτα 

θα σε ενιωθα μεσα στα χερια μου χωρις  να κοιταω 

καταματα το μετα....

Θα σαγαπουσα στο ορκιζομαι αλλα δεν είμαι ολα αυτα που

αξιζαν μια αγαπη και ενα αγγιγμα....

θα εμενα μονη μου να με μετρησω....

να με  αλαξω 

και να με κρατησω ζωντανη...

Τα λεπτα είναι λεπιδια περναν φευγουν αναλωνονται....

τελιωνουν και αυτο που μενει ειναι ασχημες κακοσμηματισμενες

χαραγματιες....

Μα αν ήξερα να αγαπω θα σαγαπουσα

Στο παντα 

και ισως 

στο ποτε....

και θα σαγαπουσα στα κοκκινα και μπλε λεπτα σου στα 

γεματα αγωνια ονειρα που μοιραζομαστε την νυχτα

πριν η μερα ερθει εκει να με πληγωσει....

''Δεν σε μετρησα ποτε τα λαθη δεν μετριουνται στο χω πει...''

μα εσυ ποτε δεν με ακουσες....

Σάγαπω σε καθε ''εγω'' σε καθε 'έσυ''  και στο ''μαζι'' παντα....

δεν θα πω παραπανω καληνυχτα....

μα είπα καληνυχτα για να με προσεξεις δες με...

πως ειμαι και γιατι είμαι αοτι σημερα είμαι.... 

                                                                                   Γ.Σ.