Μακρυά απο τα όνειρα του θεού περα απο τα ματια του έρωτα...τρέχω στο ρεύμα ανάποδα και πίσω μου η μοίρα με κυνηγά με ψάχνει με ζητάει και εγώ τρέχω έβαλα στα πόδια μου φωτιά έβαλα στα κύτταρα μου δηλητηρίο να με μολυνει μα να με κάνει δυνατή...
Και τι νομίζεις ήθελα? Να γίνω αγγελος πάνω απο τα κλινοσκεπάσματα σου να γίνω αέρας να χορέψω ανάμεσα στα κομμάτια του δέρματος σου...Μα εσύ οχι δεν με ήθελες εκεί και εγώ μου έβαλα φτερά να πετάξω να κοντρα σε όσα κοντα σου με φέρνουν σε θεους και δαίμονες να φυγω μακρυά σου αμα αυτο ειναι που θέλεις....Το μονο που κραταώ είναι ενα κοκκινο λουλουδι με αγκάθια, που απο μάυρα έγιναν κόκκινα ποτίστικαν με το κόκκινο αίμα μου....Στο αίμα μου χρωσταω την αγάπη που μου πόνεσες να δώσω.
Ηταν όχι ήταν αλήθεια λέω.... Δεν θέλω να με αφήσω έτσι εύκολα αλλα για τους ανθρώπους ολα εύκολα είναι...όλα απλά... δεν ρωτούν δεν με τρλουν δεν αναρωτιουνται καν...Ετσι και εγώ θα κλειστώστο κουκλόσπιτι μου λάθος το λες? ή σωστό...Δεν τα μετράω εγώ αυτα ξέρω να πηγαίνω χωρίς αποσκευες χωρίς...προστατευτικά χωρίς ασπίδα γυμνή και σαν έμβρυο μικρή να είσαι εκεί να με γεννάς να με ζεις να με κοιτάς.... Με έντυσες ομως έχασα την ζωντάνια μου την καθαρότητα μου καλα έκανες όχι καλα έκανες....Και Συγνώμη....Ψυχή μου χαμογέλα... μωρο μου μικρό τωρα είμαι μακρυά σου εσυ είσαι ομως κάλα οπως και να είσαι όπου και να είσαι φώναξε με....
Κοπο δεν μου κανει να τρέξω ξανα κόντα σου στα φτερακια σου μικρο μου
ψυχή μου μακρυα.. ψυχή μου μόνη.... ανόητε έρωτα κοίτα πως με έκανες παλι κοιτα πως με κταντησες ...Ενα πράγμα εκανες που δεν μπορω παρά να σε ευχαριστησω....Μου έδωσες δρόμο ατελιώτο λίγο μόνο αλλα παράπονο δεν εχω με εφησες χωρις ορίζοντες.
Γ.Σ.
